Primera Gramática de la lengua Castellana: 2.03

Primera Gramática de la lengua Castellana
LIBRO SEGUNDO, EN QUE TRATA DE LA PROSODIA ET SÍLABA
Capítulo III, en que pone reglas particulares del acento del verbo.​
 de Antonio de Nebrija

Los verbos de más de una sílaba, en cualquier conjugación, modo, tiempo, número et persona, tienen el acento agudo en la penúltima sílaba, como amo, amas; leo, lees; oio, oies. Sácase la primera et tercera persona del singular del passado acabado del indicativo, Por que passan el acento agudo a la sílaba final, como diziendo io amé, alguno amó; salvo los verbos que formaron este tiempo sin proporción alguna, como diremos en el capítulo sexto del quinto libro, como de andar, io anduve, alguno anduvo; de traer, tráxe, alguno tráxo; de dezir, díxe, alguno díxo. Sácanse tan bien: la segunda persona del plural del presente del mesmo indicativo, et del imperativo, et del futuro del optativo, et del presente del subjunctivo, et del presente del infinitivo, cuando reciben cortamiento, como diziendo vos amáis, vos amád o amá, vos améis, amár. Sácanse esso mesmo: la primera et segunda persona del plural del passado no acabado del indicativo, et del presente et passado del optativo, et del passado no acabado, et del passado más que acabado, et futuro del subjunctivo, por que passan el acento agudo a la ante penúltima, como diziendo nos amávamos, vos amávades, nos amássemos, vos amássedes, nos amáramos, vos amárades, nos amaríamos, vos amaríades, nos amáremos, vos amáredes. Pero cuando en este lugar hazemos cortamiento, queda el acento en la penúltima, como diziendo cuando vos amardes, por amáredes.

Prólogo
LIBRO I : I - II - III - IIII - V - VI - VII - VIII - IX - X
LIBRO II : I - II - III - IIII - V - VI - VII - VIII - IX - X
LIBRO III : I - II - III - IIII - V - VI - VII - VIII - IX - X - XI - XII - XIII - XIIII - XV - XVI - XVII
LIBRO IIII : I - II - III - IIII - V - VI - VII
LIBRO V : Pr - I - II - III - IIII - V - VI - VII - VIII - IX - X - XI
DEO GRACIAS