En la pag. 2 de la introducción dice: "Collatis characteribus huic familiae propris, cum affinitate specierum, expertus sum, diametrum transversalem majorem fructus cum latitudine commissurae comparatam, ejusdem hic dignitatis esse ac in cruciferis, et similes species conjungere, et disimiles separare: furmam albuminis fere totum semen constituentis, maximi momenti esse, formamque floris, numerum jugorum et vittarum dorsalium, affines formas optime connectere; vallecularum vero et convexitatem et excavavationem et latitudinem, atque numerum foliolorum involucri, tam universalis quem partialis, vix umquem bonas suppeditare differentias."
Tales son los principios de que parte el profesor Koch para establecer su systema y los géneros de las aparasoladas: los analizaremos insinuando los fundamentos en que estriban, y dando á cada uno lo que le corresponda, ya que el autor, parece atribuirlo todo á su propria experiencia.
El primero que establece acerca de la proporción del diametro mayor transversal comparado con el de la comisura ó sea superficie interior del fruto, entendido como yo lo concibo[1] es generalmente cierto, pues que sufre muy pocas aberraciones; pero fué ya conocido por Cusson, y yo lo espresé, creo que con maior exactitud, en el canon
- ↑ A saber; el espacio que media entre una y otra costilla dorsal principal de los dos aquenios de un mismo fruto.
de su memoria pone la observacion que sigue. "Involucra varia. Bupleuri genus naturalissimum ab omnibus Ammineis floris figura distinctum. Flos Foeniculi vel Brignoliae, á quibus discrepat cremocarpio á latere evidenter compresso vel didymo, et notis supra jam allatis. Verum jugorum forma, vittarum conditio, et superficiei carpellorum indoles, in diversis speciebus varia, et per singulas species sensim ex una in alteram abeuntia, plurimorum quesi generum typum repetunt, nullis tamen certis limitibus circumscriptorum. Bupleurum pyrenaicum v. gr., juga habet late alata et vittas vallecularum ternas perinsignes. Bupl. stellatum isti simillimum juga fert simillima, sed in queque vallecula unicam tantum vittam, et hanc debilem saepe interruptam, vel et deficientera; in Bupl. Gerardi juga acuta quidem at tenuissima adsunt; et vittae tres tenues sed evidentes; Bupl. junceum huic simillimum juga multo magis prominula et arguta gerit, at vittas non detegere potui. Bupl. falcatum juga arguta subalata et vittas vallecularum tres omnium pulcherrimas exhibet, simile Bupl. rigidum juga debilia tenuissima et vittam unicam tantum ostendit; Bupl. rotundifolium valleculas laeves, simillimum B. subovatum granulatas, eodemque modo Bupl. Odontites valleculas laeves et simillimum Bupl. semicompositum granulatas habet. Hinc sententiae Sprengelii et Hoffmanni Bupleuri genus in plura dividendum esse, adsentire nequeo.