Página:Obras de Leandro Fernández de Moratín - RAH (Tomo I - Parte I).djvu/123

Esta página no ha sido corregida
69
Notas.


    borandam. En el mismo lugar hace mencion de la existencia de los mimos y pantomimos, y de la perfeccion á que habian llegado en sus dias aquellas artes.

    Atalarico su inmediato sucesor, escribiendo al senado romano dice (lib. 9 epistola 21 de la coleccion de Casiodoro): Nam si opes nostras scenicis pro populi oblectatione largimur et ea studiosissimè consequuntur, qui adeo necessarii non habentur, quanto magis illis sine dilatione præbenda sunt, per quos et honesti mores proveniunt, et palatio nostro facunda nutriuntur ingenia?

    En el concilio constantinopolitano, año de 536, contra los hereges acéfalos se dice hablando de Pedro uno de ellos: quantam sercacit voluptuosissimam affectionem circa Stephanam scenicam, quam adducendo persuasione et blanditiis monasterio iniquè immittit et omni tempore privatim et continuò ipsi assidet.

    Las anécdotas de la misma Teodora, elevada por Justiniano al tálamo y solio imperial, son tan conocidas en la historia que sería ocioso repetirlas.

    Siglo VII, concilio romano, año de 680: Statuimus etiam atque decernimus ut Episcopi, vel quicumque ecclesiastici religiosam vitam professi sunt, armis non utantur, nec citharados habeant, vel quæcumque simphonia, nec quoscumque jocos vel ludos ante se permittant.

    Concilio constantinopolitano III, año de 68o. Omninò prohibet hae sancta et universalis synodus eos, qui dicuntur mimi, et eorum spectacula, deinde venationum quoque spectationes atque in scena saltationes fieri...... Nec quid liceat eorum qui in sacerdotali ordine enumerantur vel monachorum in equorum curriculis subsistere, vel scenicos ludos sustinere.

    Siglo VIII, en los capitulares de Carlo-Magno (por los años de 790): ut episcopi et abbates et abbalissæ cuplas camum