Esta página ha sido corregida
73
CUENTOS
nierken“, pi, felelafui ñi kachilla, féola doy məleturkei.“ | no tengo yo“, dijo, „así no estaba mi trigo, ahora está mejor de lo que estaba antes. |
11. Ayùwn meu kùpatui ñi ruka meu: | 11. Con gusto volvió á su casa: |
„¡Ay fotəm! məte ayùumetun ñi fenten kùmetun meu ñi kachilla. Fei təfa məten ñi kùme fotəm ñi epu fotəm meu[1]. | „¡Oh hijo! me he vuelto muy contento, porque se ha mejorado tanto mi trigo. Este sí que es hijo bueno, mejor que los otros dos. |
12. Fei meu itrùréyeu ñi epu peñi: „Fei təfa məten ayùŋei, iñchiú ayùŋelayu.“ Fei meu: „amuayu “, piwiŋu epu péñiwen; kaiñetuŋei feichi ayùn fotəm. | 12. Entonces le envidiaron sus dos hermanos. „Este solo es querido, nosotros no somos queridos.“ Entonces „nos iremos,“ se dijeron los dos hermanos, y el hijo querido fue tratado como enemigo por los otros dos. |
13. „Iñche ká amuan“, pi kaŋelu, kaiñetuŋelu. | 13. „Yo también me iré“, dijo el otro que fué tratado como enemigo. |
Fei meu fei pi: „Iñche kai amoan kai, chau,“ pifí ñi chau. | Entonces, dijo: „Yo me iré también, padre“, dijo á su padre. |
„¿Chumal amuaimi?“ piéyeu ñi chau. | „¿Para qué te irás?“ le dijo su padre. |
„Məlei məten ñi amukaial“, pi. „Feyərke mai, chau, deuma[2] amukaian məten. Təfachi yinda pichi mawida elelaqeyu; l·aŋəmŋeli, aŋkùai, fei təfa mo kimaqen[3] ñi l·an“ | „Tengo que irme no más“, dijo. „Así es, pues, padre, me iré no más. Este arbolito de guinda te lo dejaré; si me matan, se secará; en esto conocerás mi muerte.“ |
Fei meu amui. „¡Amuchi mai!“ pifí ñi chau. | Entonces se fué. „Me voy, pues,“ dijo á su padre. |
„¡Amuŋe mai!“ piŋei. | „Vete, pues“, se le dijo. |
Inafi ñi epu peñi: | Siguió á sus dos hermanos. |
15. Fei meu: „¿Chumal kùpaimi? piéyeu ñi epu peñi. | 15. Entonces: „Para qué vienes?“, le dijeron sus dos hermanos. |