Página:Alexander von Humboldt - Cosmos - Tomo I.djvu/473

Esta página ha sido corregida
— 449 —

no tuvo en cuenta la escesiva rareza de las tempestades en Irlanda y en la Groenlandia; dice solamente que se ha oido tronar algia vez en la Nueva-Zembla y en Spitzberg (Bull de l'Acad. de Saint-Pétersbourg: mayo de 1839.)

^(19)  Pág. 323.—Kæmtz, en el Jahrbuch de Schumacher, para 1838, p. 285. Acerca de la comparacion de las leyes de la distribucion del calor al Este y al Oeste en Europa y en la América del Norte, véase Dove, Repertorium der Physik., t. III, p. 392-395.

^(20)  Pág. 328.—L'Histoire des Plantes, trazada con tanto talento por Endlicher y Unger (Grundzüge der Botanik., 1843; p. 449-468) habia sido distinguida de la Geographie des plantes, medio siglo antes, en los aforismos de mi Flora subterránea: «Geognosia naturam animantem et inanimam vel, ut vocabulo minus apto, ex antiquitate saltem haud petito, utar, corpora organica æque ac inorganica considerat. Sunt enim tria quibus absolvitur capita: Geographia oryctologica quam símpliciter geognosiam vel geologiam dicunt, virque acutissimus Wernerus egregie digessit; Geograpliia zoologica, cujus doctrinæ fundamenta Zimmermannus et Treviranus jecerunt; et Geographia plantarum quam æquales nostri diu intactam reliquerunt. Geographia plantarum vincula et cognationem tradit, quibus omnia vegetabilia inter se connexa sint, terræ tractus quos teneant, in aerem atmosphæricum quæ sit eorum vis ostendit, saxa atque rupes quibus potissimiim algarum primordiis radicibusque destruantur docet, et quo pacto in telluris superficie humus nascatur commemorat. Est itaque quod differat inter geographiam et physiographiam, historia naturalis perperam nuncaupatam, quum Zoognosia, Phytognosia et Oryctognosia, quæ quidem omnes in naturæ investigatione versantur, non nisi singulorum animalium, plantarum, rerum metallicarum vel (venia sit verbo) fossilium formas, anatomen, vires scrutantur. Historia telluris, Geognosiæ magis quam Physiographiæ affinis, nemini adhuc tentata, plantarum animaliumque genera orbem inhabitantia primævum, migrationes eorum compluriumque interitum, ortum quem montes, valles, saxorum strata et venæ metalliferiæ ducunt, aerem, mutalis temporum vicibus, modo purum, modo vitiatum, terræ superficiem humo plantisque paulatim obtectam, fluminum inundantium impetu denuo nudatam, iterunque siccatam et gramine vestitam commemorat. Igitur Historia zoologica, Historia plantarum et Historia oryctologica, quæ non nisi pristinum orbis terræ statum indicant, a geognosia probe distiguendæ.» (Humboldt, Flora Fribergensis subterranea cui accedunt aphorismi ex Physiologia chemica plantarum, 1793, p. IX-X.

Acerca de los movimientos espontáneos, de que se habla mas abajo en el testo, Cf., un pasaje notable de Aristóteles (de Cato. I. II, c. 2. p. 284;