A mis maestros los redactores de "El fogón"

​A mis maestros los redactores de "El fogón"​ de José Alonso y Trelles

  Paisanos: como esta es luz
Que ando hasta medio asustáo,
Y eso que ya estoy cansáo
De hacerle al diablo la cruz.
Gambetié como avestruz
Pa juirles a los puebleros:
Pero eyos, que son auteros,
Me bolearon de paráo,
Y a la suidá se han yeváo
Mis estilitos camperos.

Y ustedes, que en las cuchiyas
Tuitas sus ansias pusieron,
Cuando mis trovas oyeron
Creyeron óir maraviyas.
Del trébol y las gramiyas
Les yegó, acaso, el olor,
Y, aunque puetas de mi flor,
No vieron que era su anhelo
Quien tráiba el olor del duelo
Y no este pobre cantor.

Yo, en la guitarra querida
Que muertas dichas recuerda,
Tengo no más que una cuerda
Ya gastada y añidida;
Bordona que al ser herida
Roba a mi mano el temblor,
Y va diciendo, pa pior,
A quien compriende de notas,
Que las otras cuerdas rotas
Las ha rompido el dolor.

Y no hay más... pura zoncera,
Pura espina, puro abrojo.
Charamuscas de mataojo
Que no son más que humadera.
Leñita de esa... cualquiera
La tiene pa su jogón,
Yo al de ustedes, con razón,
No mando astiyas, paisanos,
Mando un apretón de manos
Y con él mi almiración.-